استفاده از نظریه مجموعه های فازی در ساخت مقیاس لیکرت فازی و مقایسه آن با مقیاس لیکرت سنتی

با وجود استفاده گسترده از مقیاس لیکرت در مطالعات پیمایشی، این مقیاس نتوانسته است بر مشکلاتی مانند تحریف و از دست رفتن اطلاعات فایق شود که اولی به دلیل بسته بودن فرم پاسخ و دومی به خاطر شکل ترتیبی مقیاس لیکرت به وجود می آیند. در این مقاله، برای حل مشکلات فوق، مقیاسی معرفی می شود که مبتنی بر نظریه مجموعه های فازی است. مقیاس لیکرت فازی در مقایسه با مقیاس لیکرت سنتی، اجازه موافقت جزیی را به فرد پاسخ دهنده می دهد. این مزیت مقیاس لیکرت فازی به پژوهشگر کمک می کند تا بتواند بر مشکلات از دست رفتن اطلاعات و تحریف آن ها تا حدی فایق آید. به منظور مقایسه مقیاس لیکرت فازی و لیکرت سنتی، به شاخص هم رأیی یا توافق که ریشه در نظریه ارتباطات دارد، نیاز است. هم رأیی می تواند اندازه مناسبی برای بیان پراکندگی مجموعه داده های مقیاس رتبه ای باشد که در آن، مفروضه های فواصل برابر وداشتن صفر مطلق، پیش فرض نیست.

کلیدواژه ها:

نظریه مجموعه های فازی ، ساخت مقیاس ، مقیاس لیکرت فازی ، مقیاس لیکرت سنتی