سلامت روانی و ورزش در طول عمر

در جامعهای که ما زندگی میکنیم اغلب آنهایی که برای سلامتی خود تحرک لازم را دارند دارای سلامت جسمی وبهتر به نظر میرسند و کمتر دارای انواع اضطراب و استرس هستند. مسألهی مورد پژوهش پژوهشگر بررسی رابطهی ورزش و سلامت روانی در افراد است. هدف پژوهشگر این است که بفهمد آیا بین سلامت روانی ورزشکاران و غیر ورزشکاران تفاوتی هست؟ بر اساس اعلام سازمان جهانی بهداشت who در سال2010در دنیا بیش از450 میلیون نفر از مردم از یک اختلال روحی روانی رنج میبرند، هر ساله حدود 20 % از بزرگسالان یک مشکل بهداشت روانی را تجربه میکنند،نزدیک به یک میلیون نفر مرتکب خودکشی میشوند و از هر 4 خانواده یک خانواده عضوی با اختلالات روانی دارند سلامت روان برای مدتهای زیادی در پشت پردهای از انگ و تبعیض پنهان شده و اکنون پیشرفت علم بشر بستری برای بیان سلامت روان و پرداختن به آن را فراهم نموده است. از طرفی هم برای همهی افراد سلامت روحی، جسمی و اجتماعی برای ساخت مسیر زندگی حیاتی است. همچنین ارتقاء آن در تمام دورههای زندگی لازم است، اما در برخی از دورهها نظیر بلوغ، نوجوانی، پس از زایمان، بارداری، دوران تحصیل و ... ممکن است پرداختن به آن مهمتر باشد. بر اساس پژوهشهای موجود ورزش یکی از راههای کسب بهداشت روانی بهتر برای زندگی است. افراد ورزشکار در مقایسه با غیر ورزشکاران از نظر جسمانی، اضطرابی، کارکردهای اجتماعی دارای آرامش و قدرت بهتری هستند . نتیجه بدست آمده از تجزیه و تحلیل این فرضیه نشان میدهد که بهداشت روانی در ورزشکاران نسبت به غیر ورزشکاران دارای وضعیت بهتری است.

کلیدواژه ها:

ورزش ، سلامت روانی ، طول عمر