تخصیص مخاطرات موجود در قرار دادهای تامین مالی پروژه محور در صنعت نفت و گاز
محل انتشار: سومین کنفرانس بین المللی نفت،گاز،پالایش وپتروشیمی بارویکردتوسعه ارتباط دولت،دانشگاه وصنعت
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,055
فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
OGPD03_053
تاریخ نمایه سازی: 9 مرداد 1395
چکیده مقاله:
طی سالهای اخیر تأمین منابع مالی و اعتباری به یک روش و الگوی مهم در جذب منابع پولی و سرمایهگذاری برای فعالیت های اقتصادی بدل شده است. یکی از انواع روشهای تأمین مالی،تأمین مالی پروژهمحور میباشد. تکنیک های تأمین مالی پروژه محور به عنوان یکی از ابزارهای اولیه تأمین مالی، گستره وسیعی از واحدهای اقتصادی در سراسر جهان را فراگرفته است. موضوع تأمین منابع مالی برای اجرای پروژههای مختلف صنعتی و بهویژه صنایع گستردهی نفت وگاز در بخشهای بالا دستی، میان دستی و پایین دستی، موضوعی کلیدی در جهت دستیابی به اهداف برنامهریزی شده، به شمار میآید. رشد اقتصادی مطلوب در این صنعت در کشورهای درحال توسعه بدون سرمایه گذاری کلان در زمینه طرحهای زیربنایی و صنایع مادر ممکن نخواهد بود. اما این دولتها عمدتاً منابع لازم برای تأمین مالی پروژههای صنعت نفت و گاز را در اختیار ندارند، پس به دنبال منابع مالی دیگری یکی از ایدههای نو در این زمینه، استفاده از مکانیزم تأمین مالی پروژهمحور است. زیرا در این مکانیزم، اصلی- برای پاسخگویی به نیاز خود هستند. ترین تضمین بازپرداخت وام، جریان درآمد آتی پروژه است. شاید سختترین و پیچیدهترین مسئله در تأمینمالی پروژهمحور تخصیص متوازن ریسک بین اعضای متعدد پروژه باشد، که عاملی مهم برای جذب اطمینان وامدهندگان میباشد. چرا که هر ریسکی که به نحوی تخصیص داده نشود در نهایت بر وامدهندگان بارمی شود، زیرا باعث میشود که آن ها به اصل یا سود وامشان نرسند. به همین دلیل اگر یک پروژه از روش تأمین مالی پروژهمحور استفاده کند، نه تنها مدیر مالی و وامدهنده، بلکه سایر مسئولان بخش دولتی، مهندسان، پیمانکاران، تولیدکنندگان، تجهیزات، تأمینکنندگان سوخت، خریداران محصول و نیز طرفها و نیز شرکای مرتبط با پروژه نیز باید دستکم یک استنباط پایهای از اینکه این ساختار تأمینمالی چگونه است و چگونه این ساختار، با تخصیص ریسک بین تمام عوامل پروژه ضریب موفقیت پروژه را بیشتر مینماید، داشته باشند. افزایش ضریب موفقیت پروژه با تخصیص ریسک، بدین نحو است که مدیریت و کنترل مجموعه ریسکهای پروژه منجر به تسریع انجام کارهای هر بخش مسئول پروژه و در نتیجه رسیدن به بازدهی و استهلاک به موقع وام و سرمایه میشود. کمااینکه در زمان انعقاد قراردادهای مختلف مربوط به پروژه با شناخت و در نظرگرفتن این ریسکها و توزیع این ریسکها در شبکه های قراردادی، میتوان این ریسکها را کاهش داد تا اطمینان وامدهندگان با اعطای وام پروژهمحور موافقت نمایند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فروغ ترابی
دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق نفت گاز دانشگاه تهران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :