طراحی معماری پایدار، راهکار توسعه شهری پایدار

استفاده بی رویه از انرژی های فسیلی و انتشار گازهای موسوم به گازهای گلخانه ای و آسیب دیدن لایه اوزن موجب گردید تا تنفس انسان به خصوص شهرها و کلان شهرها با مشکلات جدی مواجه شود. از آنجا که مهمترین عنصر موجود در شهرها را ساختمان ها تشکیل می دهند، نقش مهندسان ساختمان (متشکل از مهندسان عمران، معماری، تاسیساتی، شهرسازی و ..) در طراحی و اجرای ساختمان های با کیفیت و سازگار با محیط زیست در راستای دستیابی به شهر پایدار بسیار مهم و اثرگذار است. اگر ضوابط و مقررات طراحی معماری به نحو کارآمدی به منظور تحقق آرمانهای توسعه پایدار تدوین شوند و در صورتیکه به نحو کارآمدی هم به اجرا در آیند، تضمین کننده شکلگیری ساختمانها و در نهایت شهری با آرمانهای توسعه پایدار، خواهند بود. بدیهی است برای کشوری که پشتوانه های غنی ساختمان سازی را از گذشته های دور بر دوش می کشد، امری ضروری است که در قوانین رایج ساخت و ساز معاصر نیز از درجه بالای آینده نگری برخوردار باشد که مهمترین مصداق آن معماری پایدار می باشد. در این مقاله تحقیقی تلاش می گردد ضمن شناخت دقیق مبحث پایداری در معماری به اصولی که رعایت آنها نوید بخش معماری پایدار است و در نهایت به ارتقای سطح پایداری شهر می انجامد اشاره گردد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، محیط زیست و توسعه شهری پایدار ، طراحی شهری پایدار ، الزامات طراحی معماری پایدار