بررسی و تحلیل سیستم موقعیتیاب جهانی در ایران با استفاده از ابزارهای طرحریزی استراتژیو تدوین استراتژیها برای بهبود عملکرد

هدف از این پژوهش تعیین استراتژیهای کلان و خرد سیستم موقعیتیاب جهانی و همچنین موانع استفاده از آن در ایران بهعنوان مرکزی جهت مسیریابی خطوط هوایی، زمینی و دریایی، پیدا نمودن سریعترین مسیر به مقصد مشخص، استفاده از نقشهها در برخی از رشتهها مانند عمران، شهرسازی، نقشهکشی و دیگر رشتهها و بسیاری کاربردهای دیگر است. روش بهکاررفته در این پژوهش از نوع توصیفی پیمایشی و جامعه آماری آن شامل 46 نفر از اساتید دانشگاه و متخصصین در رشتههای مهندسی -کامپیوتر و فناوری اطلاعات، مهندسی برق گرایش مخابرات و مدیریت فناوری اطلاعات است. در این پژوهش با بهکارگیری ابزارهای IFE و EFE ، عوامل داخلی )نقاط قوت و ضعف( و عوامل خارجی (فرصتها و تهدیدها) این سازمان شناسایی و با استفاده از پرسشنامه )بر اساس ضرایب و نمرههای مطرحشده در الگوریتم تهیه ماتریسهایEFE,IFE مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. سپس بر اساس اطلاعات بهدستآمده از این مرحله و با استفاده از ابزار IEFE از بین سه نوع استراتژی کلان که هدفشان 1 رشد و ساخت 2- حفظ ونگهداری و 3- برداشت و رها کردن است، استراتژیهای حفظ ونگهداری اتخاذ و استراتژیهای رسوخ در بازار و توسعه محصول برگزیده شد. سپس با استفاده از ابزارSWOT شش استراتژی اصلی (خرد) برای این سازمان تدوین و با استفاده از روش QSPM ارزیابی و الویت بندی گردید.

کلیدواژه ها:

سیستم موقعیتیاب جهانی ، نقاط قوت و ضعف ، فرصتها و تهدیدها