ارزیابی معابر و پارکهای شهری براساس معیارها و ضوابط دسترس معلولین (نمونه موردی پارک گل ها و کوهسنگی در مشهد)

از جمله ملزومات رشد و توسعه جوامع ایجاد بسترهای فضایی و کالبدی مناسب جهت استفاده همه اقشار جامعه از خدمات و امکانات عمومی، به منظور تحرک و جابجایی بهتر و دسترسی آسان تر در سطح شهر است. ناتوانان جسمی، معلولان و جانبازان بخشی از افراد جامعه اند که همچون سایرین نیازمند دسترسی و استفاده از امکانات و خدمات عمومی هستند اما وجود برخی موانع به ویژه درنحوه طراحی معماری و شهرسازی بسیاری از فضاهای شهری به ویژه معابر عمومی، پارکها و فضاهای سبز را فاقد شرایط لازم برای برآورده ساختن نیازهای دسترسی افراد معلول نموده است باتوجه به اهمیت مساله مراکز تفریحی و به خصوص پارک ها فضاهای سبز و باغهای شهری باید به گونه ای طراحی و احداث شوند که کمتوانان جسمی نیز قادر به استفاده از این گونه اماکن باشند. به دنبال این هدف و با توجه به ضوابط و معیارهای موجود در منابع و لحاظ کردن آن پس از بررسی دو نمونه پارک پارک گلها در خیابان دانشجو که به عنوان پارکی نسبتا جدید و دیگری کوهسنگی به عنوان نمونه هایی با قدمت در منطقه کوهسنگی مشهد و لحاظ کردن مطالعات میدانی مرتبط نتایجی مبنی بر چگونگی پرداختن به این مقوله در یک سیر تاریخی مورد بررسی قرار گرفته است نتایج بدست آمده حاکی از آن هستند که اگرچه در پارک کوهسنگی تمهیدات بیشتری برای اسایش معلولین لحاظ شده است اما وجود برخی موانع به خصوص در نواحی طراحی معماری و شهرسازی پارکها و فضاهای سبز را فاقد شرایط لازم برای برآورده ساختن نیازهای دسترسی افراد معلول نموده است که با وجود تصویب طرح اسایش معلولین در چند سال گذشته باز هم شاهد فراموشی معلولی به طور نظارت شده هستیم. و

کلیدواژه ها:

معلولان ، پارک گلها ، کوهسنگی ، مناسب سازی ، برنامه ریزی شهری ، شهر مشهد