مولفه های روانشناختی و رویکردهای های معماری بیوفیلیک

نیاز بشر برای همبستگی و پیوند با دنیای طبیعی نیازی است فطری که درک و فهم این نیاز و انتقال مفاهیم آن در طراحی ساختمان ها و محیط های زندگی باعث افزایش کیفیت زندگی بشر خواهد شد. مشاهدات بسیار زیادی وجود دارند که نشان می دهند محیط هایی که با درک این نیاز طراحی می شوند باعث افزایش بهره وری،بهبود عملکردهای ذهنی و جسمی،آسودگی خاطر،رضایت شغلی،کاهش استرس،سلامتی و شادابی و ...می شوند لذا در دوران معاصر و در شهرهای امروزی حین طراحی ساختمان ها و محیط های زندگی،ضرورت توجه به مفهوم بیوفیلیا که باعث پیوستگی عملکرد و سلامتی و حالات احساسی ساکنان و افراد شده و منجر به واکنش های مثبت درمحیط پیرامون می گرددمحسوس است. با توسعه ی دانش روانشناسی محیطی و متنوع شدن رویکردهای طراحی معماری، این موضوع شایان توجه بیشتر شده و امکان بررسی دقیق تر آن با توجه به نیازهای محیطی کاربران فضا و به منظور به کارگیری هدفمند این تاثیرات در راستای اهداف طراحی و ایجاد تجربه ی روان شناختی و احساسی مثبت در ساکنین ، فراهم گردیده است. در این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از مطالعات اسنادی، ضمن مروری بر ادبیات موجود در زمینه ی برهم کنشهای معماری و روانشناسی محیطی، موضوع ارتباط معماری و طبیعت با استناد به خصوصیات محوری معماری بیوفیلیک و فرضیات مطروحه در آن در طراحی فضاها و مولفه های روان شناختی ساکنین تحلیل می شود.

کلیدواژه ها:

معماری بیوفیلیک ، روانشناسی محیطی ، طبیعت ، مولفه های روانشناختی