جایگاه زیبایی شناسی در فرآیند آموزش معماری

همذتی هنر و معماری آنجا رخنمون می شود که هر دو با نگاهی متکثر تلاشی زیبا در تجسم بخشی به ایده های ذهنی فرد داشته که دستاورد آن رسیدن به طراحی خلاقانه می باشد. در این مسیر تجربه یا همان پیش زمینه ذهنی هر فرد از کنشها و محیط پیرامونی است که منجر به ثبت طرح واره هایی بی مانند شده و با آموزش مناسب می تواند به نگاهی زیبا شناساه بیانجامد . به بیان دیگر شکل گیری طرح واره های ذهنی بر پایه های مفاهیم زیبایی شناسانه و تبدیل این نگاه به نگرشی درونیف آنجا که با کمی شکوفایی استعداد همراه باشد فراگیر را به افرینش اثری خلاقانه رهنمون می گردد. از این رو در برنامه آموزش معماری از یک سو از باورهای شیوه های زندگی و تقابل حسی قرد با محیط و بنای معماری به عنوان ماده خام بهره گرفته شده و از دیگر سو فراگیر با درگیری در یک فرایند ادارکی با تجربه ای زیباشناسانه آشنا می گردد. این مقاله با جستجوی نمودهای گوناگون زیبایی شناسی در دنیای معماری به بررسی جایگاه زیبایی شناسی در آموزش معماری می پردازد. در این راستا رویکردهای مختلف آموزش ارزیابی شده و نمودهای عینی شیوه های عملی آموزش معغماری و نقش زیبایی شناسی در آن مورد بحث و بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

معماری ، هنر ، زیبایی شناسی ، آموزش معماری