بررسی گرمازائی در کوپلیمریزاسیون امولسیونی وینی لاستات- اتیلن با بزرگ کردن مقیاس رآکتور از 1/5 به 7/5 لیتری

پلیمریزاسیون امولسیونی وینیل استات- اتیلن در فشارهای بالا صورت می گیرد بنابراین کنترل شرایط واکنش پلیمریزاسیون از اهمیت بالائی برخوردار است. یکی از نکات مهم در طراحی سیستم خنک کننده از یک رآکتور پلیمریزاسیون امولسیونی بررسی میزان گرمازائی در سیستم پلیمریزاسیون و کنترل دمائی در سیستم می باشد. در این تحقیق اثر تغییرات درصدتبدیل مونومر وینیل استات و مقدار درصد اتیلن در کوپلیمر، بر میزان گرمازائی پلیمریزاسیون امولسیونی وینیل استات- اتیلن مورد مطالعه قرار گرفت و در این بررسی دیده شد که میزان گرمازائی وابسته به سرعت مصرف مونومر وینیل استات و میزان مشارکت اتیلن در واکنش کوپلیمر شدن می باشد. در مجموع می توان گفت که برای سیستم پلیمریزاسیون امولسیونی در حالت پلیمریزاسیون به صورت ٦٠ دقیقه از شروع واکنش بیشترین گرمازائی در سیستم پلیمریزاسیون مشاهده - نوبتی در زمان حدود ٩٠ می گردد که در طراحی سیستم خنک کننده اهمیت دارد . همچنین با تغییر حجم رآکتور از 1/5 لیتری به 7/5 لیتری و افزایش غلظت اولیه مواد به میزان حدود 4/16 برابر، دیده شد که مقدار گرمازائی با توجه به سرعت تبدیل مونومر وینیل استات و حضور اتیلن در کوپلیمر در سیستم پلیمریزاسیون به میزان 4/7-3/2 برابر افزایش پیدا کرد.

کلیدواژه ها:

پلیمریزاسیون امولسیونی ، گرمازائی ، وینی لاستات- اتیلن ، درصد تبدیل وینیل استات ، درصد اتیلن