پیش بینی اشتغال در استان چهارمحال بختیاری و شهرستان های آن با استفاده از رهیافت تغییر-سهم و نسبت مکانی

مسأله ی اشتغال در مسائل اقتصادی جایگاه ویژه ای دارد. تجزیه و تحلیل روند اشتغال و ساختار آن در سطح کشور و مناطق مختلف آن مستلزم شناخت دقیق استعدادها و توان بالقوه ی بخش ها و ترکیب آن در مناطق است تا بتوان برنامه ریزی و اشتغال زایی متوازن و متعادلی را در هر یک از بخش ها و مناطق محقق ساخت. هدف از این مطالعه تعیین وضعیت اشتغال بخش ها و گروه های عمده فعالیت در استان چهارمحال بختیاری و شهرستان های آن در طی دوره های 1385 تا 1390 می باشد، که بدین منظور با استفاده از مدل تغییر- سهم و بکارگیری شاخص ضریب مکانی به تشخیص بخش هایی که مزیت نسبی دارند و بخش های پایه پرداخته شد. نتایج حاصل از مدل تغییر مکان سهم نشان دهنده آن است که در دوره مورد بررسی رشد واقعی شاغلان استان و شهرستان های آن با رشد آنها در سطح کشور و خود استان متناسب نبوده است. همچنین مطابق این مدل فعالیتهای کشاورزی، شکار، جنگلداری و ماهیگیری، استخراج معدن، تأمین آب، برق و گاز طبیعی، هتل و رستوران، حمل و نقل، انبارداری واطلاعات و ارتباطات وفعالیتهای اداری و خدمات پشتیبانی، واسطه گریهای مالی، اداره امور عمومی ، دفاع و تامین اجتماعی اجباری برای استان چهارمحال بختیاری نسبت به کشور دارای مزیت بالقوه برای رشد می باشد. همچنین برآورد حاصل از مدل ضریب مکانی بیانگر آن است که تنها فعالیت-های بخش کشاورزی، فعالیت ساختمان ، فعالیت های آموزش و بهداشت و مددکاری اجتماعی در بخش خدمات جزء فعالیت های پایه-ای محسوب شده و در جهت مزیت رقابتی استان حرکت می کند

کلیدواژه ها:

چهارمحال بختیاری ، اشتغال ، تغیر سهم ، ضریب مکانی