پژوهشی در معماری و هنرهای تزئینی حمام عمارت مشیر دیوان سنندج

آئین طهارت و شستشو از دیرباز در زندگی انسان مورد توجه بوده، این امر با ورود اسلام به ایران و تأکید آن بر نظافت و پاکیزگی در معماری ایرانی جایگاه ویژه ای یافت. حمام های متعددی در نقاط مختلف ایرانبجای مانده که بیشتر مربوط به دوره صفوی به بعد می باشد. یکی از شهرها سنندج است که حمام های تاریخی زیادی در آن بجا مانده است. تعدادی از حمام ها عمومی بوده و برای استفاده عموم مردم و درداخل برخی عمارت های شهر حمام های خصوص ساخته شده، در گذشته به دلیل محدودیت ها فقط در برخی کاخ ها و منازل مسکونی شخصیت های مهم حمام خصوصی وجود داشت که استفاده اعیانی داشته واز تجملات دستگاه اشرافیت به شمار می رفت. یکی از آنها عمارت مشیر دیوان شهر سنندج است که در این مقاله قصد بررسی حمام آنرا از لحاظ معماری و تزئینات بکار رفته در آن داریم تا مشخص گردد بافتمعماری آن به چه صورت بوده و همچنین بیشترین هنر بکار رفته جهت تزئین این حمام چه بوده و آیا ارتباط معنایی بین موضواعت بکار رفته در تزئینات بنا وجود دارد، بر این اساس سعی بر آن است بامشخص نمودن قدمت بنا، معرفی معماری آن تحلیلی در خصوص هنر تزئینی بکار رفته در این بنا صورت گیرد و نقش های بکار رفته در تزئینات با دقت مورد بررسی و طبقه بندی قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

حمام ، سنندج ، عمارت مشیر دیوان ، هنرهای تزئینی ، معماری