جایابی بهینه محدود کننده خطا به منظور کاهش جریان های اتصال کوتاه و بهبود قابلیت حفاظت در شبکه حلقوی با حضور تولیدات پراکنده

بهره گیری از منابع تولید پراکنده علیرغم مزایای زیادی که دارد سبب بروز مشکلاتی نیز می شود. از جمله مهم ترین این مشکلات می توان به افزایش جریان اتصال کوتاه و بر هم خوردن هماهنگی تجهیزات حفاظتی اشاره کرد. برای حداقل ساختن اثرات منفی DG راه حل های متعددی از جمله کاهش ظرفیت تولید، تنظیم مجدد ادوات حفاظتی و روش های حفاظت تطبیقی مطرح شده است. این روش ها معمولاً پیچیده و دشوار است و هزینه بالای را نیز به همراه دارد. در سال های اخیر استفاده از محدودکننده های جریان خطای ابر رسانا به دلیل عدم نیاز به واحد آشکارساز خطا و عدم وجود افت ولتاژ در حالت عادی شبکه، مورد توجه قرار گرفته است. تعیین محل مناسب برای نصب این تجهیز، از جمله نکاتی است که در هنگام استفاده از این تجهیز باید به آنها توجه کرد. در این مقاله محل SFCL به گونه ای تعیین می شود که مشکلات ناشی از اضافه شدن DG به شبکه، به حداقل برسد. این کار با در نظر گرفتن دو معیار حفظ هماهنگی رله ها، کاهش جریان خطا به صورت همزمان انجام خواهد شد. بر خلاف روش های بهینه سازی متداول، در این مقاله از الگوریتم NSGA-II استفاده شده است تا بتوان در شرایط مختلف، بهترین پاسخ را بدون حل مجدد مسئله تعیین نمود.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی چند هدفه ، هماهنگی سیستم حفاطتی ، الگوریتم (NSGA-II) ، محدودساز جریان خطا ، تولید پراکنده