بررسی معماری مردمی از دیدگاه اندیشمندان و ارتباط آن با نظرات کریستوفرالکساندر

یکی از اهداف مهم هر معمار و به تبع آن هر اثر معماری ، درک و ارتقا کیفیت زندگی انسان است.کار معماری شکل دادن به مکان زندگی انسان است، معماری مستلزم توجه همزمان به دو عامل است: شکل و زندگی. مشکل بزرگ معماری و شهرسازی، که امروزه به فضاهای فاقد روح زندگی منجر شده، معماری امروز از این نکته غافل شده که علت وجودی فضاهای معماری ایجاد آسایش و آرامش برای مردم به بهترین وجه می باشد. برای ایجاد فضای زندگی بهتر باید انسان و نیازهایش را به درستی شناخت. انسان مولف و شناسنده ی معماری و مولفه های تمیزدهنده ی بنا، در تبیینهویت معماری موثر می باشند.در این پژوهش به بررسی معماری مردمی و ویژگی های آن از منظر اندیشمندان و معماران مختلف و مقایسه آن با تفکرات الکساندر پرداخته می شود که معماری مردمی و نظرات الکساندر در احیای هویت و زنده بودن مشترکند. این مقوله مبیین این موضوع است که ریشه این دیدگاهها همه در هویت جاودانه در معماری اتفاق نظر دارند و مرکز ایجاد این هویت مردمی می باشند که در طول زمان به معماری هویت جاودانه می بخشند. در نهایت این خود مردم هستند که به معماری با هویت مفهوم می دهند. با این اوصاف می توان گفت به صورت کلی معماری مردمی معماری مطلوبی است که از طریق الگوی رویداد های مردمی که در مکان فعالیت دارند تشکیل شده است که هویت رااز خود مردم و فعالیتهایشان می گیرد ،که انسانها در آن احساس زنده بودن و حیات داشتن و انسجام و آرامش می کنند. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش شناسی توصیفی و مبتنی بر تحلیل محتوایی و روش جمع آوری اطلاعات مبتنی بر روش اسنادی و کتابخانه ای بوده که از ابزارهای فیش برداری و پایگاه های اطلاعاتی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

انسان ، معماری مردمی ، الکساندر ، هویت