مقایسه ی تطبیقی مؤلفه های معنابخش مکان در مکتب اصفهان در شهرسازی وپدیدارشناسی مکان با تاکید بر منظر کریستین نوربرگ-شولتز

با وجود امکان به روز کردن مکتبی همچون مکتب اصفهان در شهرسازی، غالبا به مفاهیم و مؤلفههای وارداتی و انتزاعی، پرداختهمیشود؛ اما وقتی افراد، ناگزیر به استفاده از کلمات برای بیان مفاهیم ذهنی میشوند، این شیوهی گفتگو امکان توصیف را برای گوینده بهوجود نمیآورد و غالبا سوءتفسیرها آشکار میشوند. برای مثال، مفاهیمی همچون عرفان، وحدت، تجلی و ...، اگرچه در سایر زبانها معادلدارند اما به سختی میتوانند ادراکی را که فردی ایرانی از این مفاهیم دارد، به زبانی دیگر توصیف کنند. هدف اصلی این پژوهش، مقایسهیقواعد دستوری مکتب اصفهان در شهرسازی و مؤلفههای معنا در پدیدارشناسی مکان از منظر نوربرگ-شولتز، جهت یافتن نقاط اشتراک وتمایزات آنها میباشد. در این راستا، قواعد دستوری مکتب اصفهان از آثار حبیبی، اردلان و بختیار استخراج شد و آثار پدیدارشناسی مکاننوربرگ-شولتز، رلف و لینچ مورد بررسی قرار گرفت. پس از ارزیابی آثار نامبرده، مؤلفههای مکان از منظر نوربرگ-شولتز، برگزیده شد.روش این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش تحلیل، توصیفی-تحلیلی بر اساس مطالعات تطبیقی و رویکرد آن مقایسهای می-باشد. در این جستار به این پرسش پاسخ داده شدکه مؤلفههای معنابخش مکان در مکتب اصفهان با همتاهای آن در پدیدارشناسی مکاننوربرگ-شولتز، چه تشابهات و تفاوتهایی دارند. با پاسخگویی به پرسش مورد نظر، مولفههای مشترک و متفاوت دو رویکرد، معرفی شدند.مؤلفههایی چون غنا، سیالیت فضا و ... که در هر دو رویکرد بر آنها تاکید شده و مؤلفههایی همچون دوراندیشی، فروتنی و ... که درپدیدارشناسی مکان نوربرگ-شولتز به آنها مستقیما پرداخته نشده است

کلیدواژه ها:

مقایسهی تطبیقی ، مؤلفههای معنابخش مکان ، مکتب اصفهان در شهرسازی ، پدیدارشناسی مکان ، کریستین نوربرگ-شولتز