بررسی جداسازی گاز دی اکسیدکربن به وسیله فرایند غشاء

گرمایش جهانی به عنوان یکی از مشکلات اساسی جهان مطرح شده است. دی اکسیدکربن که به عنوان گاز گلخانه ایشناخته شده است، نقش اساسی روی تغییرات آب و هوایی و گرمایش زمین دارد. از سوی دیگر، به دلیل صنعتی شدن،توقف کامل گرمایش زمین امکان پذیر نمیباشد، اما امکان کاهش این اثرات تا حدی با استفاده از روش هایی وجود دارد.یکی از این راه ها کاهش گازهای گلخانه ای به وسیله ی حذف دی اکسیدکربن از گازهای دودکش می باشد . فناوری هایمتداول برای حذف دی اکسیدکربن جذب آمینی، جذب فیزیکی و جذب با مایع های جاذب از میان تماس دهنده هایغشایی است . جذب آمینی به طور گسترده در فناوری تجاری شده برای حذف دی اکسیدکربن مورد استفاده قرار گرفتهاست. به هر حال، معایب متعددی نظیر مصرف انرژی بالا برای احیای حلال، خورندگی تجهیزات و مسائل جریان مایع بهدلیل ویسکوزیته ی بالا در استفاده از جاذب مایع از نوع آمین وجود دارد. جاذب های جامد احیا پذیر اگرچه احیای آن هابسیار پر هزینه است، می توانند به عنوان یکی دیگر از روش ها مورد استفاده قرار بگیرند. جاذب های فیزیکی بر پایه ی کربنو زئولیت ها قادرند تا به مقدار قابل توجه ای دی اکسیدکربن را در دمای اتاق جذب کنند.

کلیدواژه ها:

دی اکسید کربن ، گاز گلخانه ای ، غشاء ، ویسکوزیته ، زئولیت