اهمیت آموزش زنان و دختران، در رویکرد توانمندسازی برای توسعه پایدار

توسعه ی هر جامعه در گرو توانمندی ها و مشارکت همه ی اعضای آن جامعه است. در مسیر استعلای منابع انسانی، که از اصلی ترین عوامل توسعه هستند، توانمندسازی زنان و دختران، یعنی نیمی از جمعیت جامعه، بسیار حائز اهمیت است. رویکردهای مختلفی در تبیین نقش زنان در فرایند توسعه مطرح شده است. در این میان، رویکرد توانمندسازی به عنوان رویکردی نوین در مسیر توسعه، اهمیت ویژه ای دارد. این رویکرد که بر جنبه ی عاملیت تأکید دارد، نه تنها یک رهیافت برای رسیدن به توسعه پایدار است، بلکه بنا بر اهمیتی که دارد خود به عنوان هدف توسعه محسوب می شود. در این پژوهش نقش و اهمیت آموزش در توانمندسازی زنان و دختران در جهت توسعه پایدار، بررسی شده است. در این راستا به بعضی دیدگاه های سنتی و مدرن، در مورد آموزش های زنان و دختران پرداخته شد و پاره ای از موانع و چالش های پیش رو و راه کارها، بررسی شد. پژوهش به روش توصیفی و جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای انجام شد. نگرش ها و باورهای جنسیتی و پیش داوری ها در مورد توانایی ها و قابلیت های زنان، مانع بزرگی در آموزش و مشارکت این بخش از منابع انسانی، در فرایند توسعه است؛ پس بایستی نگرش های جامعه را با راهکارهای فرهنگی ارتقاء بخشید.