بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر طرحواره بر مهارت کنترل خشم و ابراز وجود افراد وابسته به مواد

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر طرحواره بر مهارت کنترل خشم و ابراز وجود افراد وابسته به مواد انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه افراد وابسته به مواد مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهرستان رشت درزمستان 1393 تعداد آنها 200 نفربود که بااستفاده ازجدول مورگان 132 نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند، پس اجرای پرسشنامه ابراز وجود گمبریل و وریچی، پرخاشگری (AGQ)، 45 نفر انتخاب شدند سپس 30 نفر به عنوان نمونه در دو گروه آزمایشی وکنترل گمارش شدند. از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد سپس بر روی گروه آزمایشی درمان مبتنی بر طرح واره در15 جلسه 45 دقیقه ای و هفته ای یک بار اجرا شد. در پایان بر هر دو گروه پس آزمون اجرا گردید. بر اساس یافته های این پژوهش، اثر آموزش طرح واره درمانی بر مهارت کنترل خشم و ابراز وجود در یک متغییر ترکیبی با 0/786=Partialή؛ و s Lambda=0/214؛ P<0001wilk؛ F(2,25)=45/793 اثر معنی داری داشته است. یعنی اینکه استنتایج آماری با استفاده از روش مانکوا در سطح معنی داری (p<%0001) نشان داد که درمان مبتنی بر طرحواره بر مهارت کنترل خشم و ابراز وجود افراد وابسته به مواد موثر است.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمان ، کنترل خشم ، ابراز وجود ، وابسته به مواد