بررسی میدان های شهری همدان بر اساس نظریه راب کریر (میدان امام خمینی، بوعلی سینا، باباطاهر)

یکی از انواع فضاهای شهری، میدان است که از جمله اصلی ترین عناصر سازنده شهرها به حساب می آید. دلیل برتری یافتن میدان به سایر فضاهای شهری، به ماهیت عرصه و گره بودن آن باز می گردد. میدان به واسطه گستره فراخ خود، امکان بروز رفتارهای گوناگون را فراهم می کند. این درحالی است که به عنوان یک گره شهری، به خوبی در ذهن افراد نقش می بندد. وجود میدان در شهر وامکان حضور مردم در آن، سبب بروز تعامل اجتماعی و مشارکت مردمی می شود. بدین ترتیب، مردم شهر را متعلق به خود دانسته و در آن احساس بیگانگی نمی کنند. در بین مراجع و کتب خارجی، کتاب فضای شهری اثر راب کریر کامل تر از بقیه به مباحث پیرامون میدان پرداخته است: او مناسب ترین کارکردهای میدان را، فعالیت های تجاری -مانند بازار- و مهم تر از همه فعالیت های فرهنگی برمی شمارد؛ ضمن اینکه نباید آنها را از کاربری مسکونی جدا نمود. به گفته ی اوکارکرد خیابان می تواند به دو شکل مسکونی وتجاری وجود داشته باشد. او همچنین شکل های فضایی و مشتقات آن را برپایه ی الگوی هندسی و نقشه ی همکف و در سه گروه اصلی دسته بندی می کند: گروه هایی مشتق از مثلث، دایره و مربع. در این مقاله به بررسی ویزگی های سه میدان در شهر همدان (امام خمینی، بوعلی سینا و باباطاهر) بر اساس نظریات راب کریر پرداخته ایم.

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، میدان ، تعامل اجتماعی ، راب کریر ، همدان