گردشگری روستایی و اثرات اقتصادی، اجتماعی و محیطی آن، مطالعه موردی: روستاهای شیخ موسی، لهه، شالینگچال بخش بندپی شرقی

فعالیت گردشگری در جهان توسعه ی فراوانی یافته است و بسیاری از کشورها از این راه توانسته اند وضعیت خود را بهبود ببخشند و از مشکلاتی مانند بیکاری، پایین بودن سطح درآمد سرانه و کمبود درآمد ارزی خویش بکاهند. یکی از انواع گردشگری که روز به روز طرفداران فراوانی پیدا کرده، گردشگری روستایی می باشد و به نظر می رسد روستاها در آینده به یکی از مهمترین مقاصد گردشگری تبدیل شوند. رونقش گردشگری روستایی می باشد و به نظر می رسد روستاها در آینده به یکی از مهمترین مقاصد گردشگری تبدیل شوند رونق گردشگری در هر مکان جغرافیایی در کنار پیامدهای مثبت و منفی اقتصادی و اجتماعی، اثرات زیست محیطی به همراه دارد که در صورت ادامه یافتن آثار منفی گردشگری می توان خسارات جبران ناپذیری را به بار آورد. در این تحقیق تلاش شده است آثار زیست محیطی حضور گردشگران روستایی در محدوده ی مورد مطالعه (بابل، بخش بندیی شرقی، روستاهای شالینگچال، لههف شیخ موسی) ارزیابی می شود. این تحقیق که با روش توصیفی- تحلیلی از نوع کتابخانه ای و استفاده از سایت ها انجام شده، نتایج آن نشان می دهد که حضور گردشگران در روستاهای مورد مطالعه تغییرات مثبتی در متغیرهای افزایش آگاهی زیست محیطی، بهبود شبکه ی معابر داخل روستا، افزایش جاذبه ی بصری و بهبود معماری روستایی و بهبود وضعیت دفع بهداشتی زباله ها فراهم کرده است. همچنین حضور گردشگران در روستاهای مورد مطالعه تغییرات منفی در متغیرهای مناظر و چشم اندازهای طبیعی، افزایش میزان آلودگی آب، آلودگی هوای محلی، روند فرسایش خاک، انتشار بوهای ناخوشایند ناشی از فاضلاب منازل و تأسیسات خدماتی- رفاهی، افزایش میزان ساخت و ساز بی رویه و غیرمجاز به وجود آورده است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، گردشگری روستایی ، آثار محیطی گردشگری ، (بخش بندپی شرقی)