سوانح دریایی و راه های کاهش آن بانگاهی به وظایف کشورهای صاحب پرچم

امروزه اهمیت صنعت دریا و دریانوردی با انجام صادرات و واردات بیش از ۸۵ تا ۹۰ درصد کالاها به عنوان موتور متحرکه تجارت جهانی بر هیچکس پوشیده نیست. مشخصه ی اصلی این صنعت، بین المللی بودن آن است که همراه با خطرات و سوانح دریایی نیازمند قوانین و استانداردهای بین المللی است تا کشتی ها با انطباق خود با الزامات بین المللی براحتی بتوانند تجارت خود را به پیش ببرند. لذا با تأسیس سازمان بین المللی دریانوردی در سال ۱۹۴۸، تلاش های زیادی از طریق تصویب کنوانسیون های مرتبط با ایمنی دریایی برای جلوگیری و کاهش سوانح به عمل آمده است که نتیجه ی این اقدام ها، کاهش چشمگیر سوانح دریایی بوده است. در این میان کشورهای صاحب پرچم با انجام وظایف خود، نقش مهمی در کاهش سوانح دریایی در سالهای اخیر داشته اند که ناشی از اقدامات مؤثر این کشورها در آموزش مداوم نیروی انسانی، بروزرسانی و نگهداری از تجهیزات، بروزرسانی قوانین و مقررات، بازرسی و کنترل مداوم کشتی ها و افراد و ... می باشد. نوع پژوهشی حاضر، توصیفی - تحلیلی می باشد که قسمت اعظم اطلاعات از طریق بررسی اسناد، آمارها و گزارشهای موجود در سایتهای تخصصی، منابع کتابخانه ای و مقالهها جمع آوری شده است. لذا بنابر بررسیهای انجام شده، عامل انسانی علت اصلی سوانح دریایی به شمار می رود