جایگاه پرنده های بدون سرنشین در دکترین و راهبرد دفاعی و نبردهای دریایی آینده

مبنای دکترین دفاعی جمهوری اسلامی ایران عبارت است ازتولید ابزار قدرت برای بازدارندگی فعال و نیز دفاع مبتکرانه و موثرتوان موجود در حوزه طراحی و ساخت انواع پرنده های بدون سرنشین ایران بخشی از راهبرد و دکترین دفاعی صنعت دفاعی است . ما امروز در کشور بیش از 02 نوع پهپاد تولید می کنیم که این پهپادها در سه حوزه برد و ارتفاع بلند، متوسط و کوتاه تعریف می شوند . پهپادهای برد بلند، پهپادهایاستراتژیک و راهبردی هستند. پهپادهای متوسط بیشتر وظیفه مراقبت و دیده بانی با مداومت پروازی بالا دارند و پهپادهای با برد کوتاه که دامنه گسترده ای از مصرف را شامل می شوند برای امور مختلف مثلا آموزش، شرکت در رزمایش ها و نیز به همراه دسته های رزمنده ای که می باید به صورت مستمر در یک منطقه عملیات کنند به کار می رود که این پهپادهای برد کوتاه معمولاً حداکثر 022 کیلومتر برد دارند که به لحاظ مصرف وتولید جزو فراوانترین پهپادها در حوزه های آفندی، پدافندی و شناسایی هستند . امروزه توانایی تولید و به کارگیری انواع تسلیحات یکی از لوازمتبدیل شدن یک کشور به یک قدرت نظامی، سیاسی و اقتصادی منطقه ای و جهانی است. هواپیماها و سایر هواگردها، همواره از مهمترین و مؤثرترین سلاحها برای دفاع از قلمرو خودی و عملیات تهاجمی علیه دشمن محسوب می شوند. از دست رفتن خلبانان به عنوان نیروی انسانیکارآمد و متخصص در جریان نبردهای هوایی و جبران ناپذیر بودن این تلفات، به خصوص در شرایط حساس رزم و اهمیت این مساله، محققان وپژوهشگران حوزه هوایی را بر آن داشت تا به طراحی و تولید هواپیماهای بدون سرنشین و با قابلیت کنترل از راه دور بپردازند. در این نوع هواپیماها، خلبان به عنوان کاربر یا اپراتور از ایستگاه کنترل زمینی اقدام به هدایت هواپیما می کند. امروزه شاهد پرواز پهپادهایی هستیم که از آخرین فناوریهای صنایع هوایی بهره می برند . استفاده از توانمندی و قابلیت پرنده های بدون سرنشین در حوزه نبردهای دریایی نقش بسزایی در افزایش قدرت و نیروی بازدارندگی خواهد داشت. در این مقاله به معرفی قابلیت و نقش پرنده های بدون سرنشین در تقویت بنیه دفاعی و دکترین دفاعی کشور پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

پرنده های بدون سرنشین UAV ، قدرت بازدارنگی ، دکترین و تفکر دفاعی کشور ، نبرد دریایی ، نبردهای آینده