تخصیص بهینه نیروی تراست درسیستم های موقعیت یاب دینامیکی با تابع هدف مرتبه دوم و محدودیت های خطی

سیستم های موقعیت یاب دینامیکی مهمترین، پیچی ده ترین و در عین حال دقی قترین سیستم های حفظ موقعیت به شمار م یروند. از جمله مهمترین بخش طراحی این سیست مها طراحی المان تخصیص دهنده تراست این سیست مها است که تعیین م یکند در هر شرایط محیطی که شناور قرار می گیرد هر تراستر چه میزان نیرو و در چه جهتی به شناور وارد کند تا موقعیت شناور حفظ شود. المان تخصیص دهنده تراست با اهداف متفاوتطراحی می شود که در این مقاله هدف تخصیص تراست را در مینیمم کردن توان مصرفی قرار داد هایم. تخصیص دهنده تراست علاوه بر مینیمم کردن توان مصرفی باید محدودیت های هر تراستر را نیز در نظر بگیرد. مسئله تخصی صدهنده تراست را م یتوان به صورت یک مسئله بهینه سازی فرمو لبندی کرد که در این مقاله برای حل این مسئله بهینه سازی از یک روش بهین هسازی ریاضی تحت عنوان برنامه نویسی مرتبه دوم استفاده می کنیم. تابع هدف را که همان توان مصرفی است یک تابع مرتبه دوم و محدودیت های مسئله مان را از نوع خطی در نظر گرفته ایم. نتایج به صورت نمودارهایی که دقت روش بهینه سازی در ارضای تابع هدف و محدودیت های مسئله تخصیص تراست را بیان م یکنند، ارائه گردیده است

کلیدواژه ها:

سیستم موقعیتیاب دینامیکی ، تخصیصدهنده تراست ، بهینهسازی مرتبه دوم ، محدودیتهای خطی