تجمع زیستی فلز سنگین نیکل در عضله و کبد ماهی زمین کن دم نواری( Platycephalus indicus )صید شده از آبهای خلیج فارس، (منطقه صیادیبندر دیلم)

فلزات سنگین از جمله آلاینده هایی هستند که امروزه مشکلات متعددی را برای اکوسیستم های آبی، آبزیان وانسان به وجود آورده اند. در همین راستا، تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر فصل، اندازه ماهی و نوع بافت هدف برمیزان تجمع فلز سنگین نیکل در بافتهای عضله و کبد ماهی زمینکندمنواری ( Platycephalus indicus)در منطقهصیادی بندر دیلم انجام شد. تعداد 60 نمونه ماهی در طول چهار فصل ( 15نمونه در هر فصل، از تابستان 1393تابهار 1394)تهیه و پس از انتقال به آزمایشگاه مورد بیومتری قرار گرفتند. استخراج نمونه ها با روش هضم خشک وآنالیز شیمیایی نمونه ها با استفاده از دستگاه جذب اتمی صورت گرفت و جهت آنالیز آماری داده ها از آزمون همبستگیپیرسون، آزمون T-testو آنالیز واریانس یکطرفه جهت مقایسه ی تیمارها استفاده گردید و در صورت معنیدار بودن بهکمک آزمون Tukeyمقایسات چندگانه صورت گرفت. آزمون ها در محیط نرم افزار Spss 15.0انجام شد (.p<0.05)نتایج آنالیز واریانس یکطرفه برای فلز نیکل در فصول مختلف تفاوت معنیداری را نشان نداد. برسی ضریبهمبستگی پیرسون برای داده ها نشان داد بین وزن این ماهی، با میزان تجمع فلز نیکل در بافت عضله رابطه مثبت ومعنیدار وجود داشت. نتایج آزمون T-testدر این تحقیق نشان داد که بین بافتهای عضله و کبد از نظر غلظت فلزنیکل اختلاف معنیدار وجود دارد، به طوری که غلظت در بافت کبد بالاتر از بافت عضله بود. همچنین مقایسه غلظتفلز نیکل با استانداردهای جهانی ( WHO ،FDAو FAO)در این تحقیق نشان داد که غلظت نیکل بالاتر از ایناستانداردها میباشد

کلیدواژه ها:

فلزات سنگین ، نیکل ، زمین کن دم نواری( ، Platycephalus indicus)خلیج فارس