اولین گام مهندسی بافت دیسک بین مهره ای انسان در ایران و بررسی نتایج

دیسک بین مهره ای یک قطعه حرکتی است که بین مهره ها قراردارد و شامل 3 منطقه آنولوس فیبروزیس (AF) ، ناحیه ترانزیشن ونکلئوس پالپوزوس (NP) که هسته مرکزی دیسک را میسازد می باشد. دژنره شدن دیسک بین مهره ای در اثرکاهش تعداد سلول ها،کاهش تولید و تخریب ماتریکس خارج سلولی بافت دیسک بین مهره ای خصوصادرناحیه NPایجاد می شود. در مهندسی بافت از داربست های طبیعی و غیرطبیعی مختلف برای ترمیم ورژنریشن دیسک بین مهره ای استفاده می گردد هدف از این مطالعه مقایسه میزان بقاء و تکثیر سلول های NP دیسک بین مهره ای انسانی در دو داربست آلژینات وکیتوسان ژلاتین بود .

کلیدواژه ها:

دیسک بین مهره ای ، داربست ، آلژینات ، کیتوسان ، ژلاتین