بررسی فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی تنش خشکی در گیاه زنیان در دوره زایشی

تنش خشکی از موثرترین عوامل محیطی کاهش دهنده رشد و بقای گیاهان است . با افزایش میزان کم آبی و از بین رفتن شمار زیادی از گیاهان ضرورت مطالع این عامل کاهش دهنده رشد بر گیاهان رئشن می شود . گیاهان دارویی از دیرباز برای درمان بسیار ی از بیماری ها کاربرد داشته اند که یکی از ان گیاهان زنیان است . مواد و روش ها : برای بررسی تنش کم آبی در گیاه زنیان ؛ این گیاه در شرایط گلخانه ای با دمای 23 تا 25 درجه و شدت نور 14000 لوکس کشت شد . 4 تیمار تنش خشکی به صورت قطع آبیاری به ترتیب شامل 2 روز یک بار آبیاری به عنوان شاهد و 5 روز یک بار و 10 روز یک بار و 15 روز یک بار به صورت 100 میلی لیتر آب در هر گلدان اعمال شد . تنش در دوره زایشی اعمال شده است .در پایان تنش یک ماهه گیاهان برداشت شده و میزان قند و پروتئین کل محلول ، هیدروژن پراکسید ، پرولین ؛ و فعالیت کمی آنزیم های پاد اکساینده مانند SOD , PPO, POX , CAT و همچنین میزان MDA به عنوان معیار آسیب مورد سنجش قرار گرفتند . مطالعات کیفی برای بررسی میزان فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز با استفاده از ژل الکتروفورز PAGE انجام شد . نتایج : نتایج نشان داد که با افزایش تنش میزان پروتئین و هیدروژن پراکسید تا تیمار 10 روز افزایش و پس از کاهش یافت . همچنین فعالیت آنزیم ها به غیر از کاتالاز ؛ پرولین افزایش یافت . نتایج به دست آمده از ژل الکتروفورز اکریل آمید نیز با مطالعات کمی این آنزیم ها مطابقت داشت . بحث : افزایش متبولیت های ثانویه و همچنین هیدروژن پراکسید و سایر ترکیبات و آنزیم های قید شده همه راهکارهایی هستند برای افزایش مقاومت به تنش خشکی . بنابراین گیاه زنیان نسبت به تنش خشکی مقامت خوبی دارد .

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، الکتروفورز ، سوپراکسید دیسموتاز ، پرولین