روش های مسیریابی چند پخشی در شبکه های بر روی تراشه: بررسی و مقایسه در بهم بندی مش دو بعدی

شبکه بر روی تراشه، مجموعه ای از تکنیکها و ابزارهائی در زمینه طراحی شبکه و به کارگیری آنها است که دنباله ای از ایده سیستم بر روی تراشه می باشد. کارایی NoC علاوه بر انتخاب نوع و ابعاد توپولوژی به طور گسترده ای وابسته به روش سوئیچینگ و تکنیک مسیریابی به کار رفته در آن می باشد. در ارتباطات تک پخشی، پیغام از یک پردازنده مبدأ به مقصد ارسال می شود. در ارتباطات همه پخشی، پیغام از یک پردازنده مبدأ به کلیه پردازنده های مقصد ارسال می شود و در ارتباطات چند پخشی، پیغام از یک پردازنده مبدأ به تعدادی از پردازنده های مقصد ارسال می شود. با این تعاریف ارتباطات تک پخشی و همه پخشی حالت های خاصی از ارتباطات چند پخشی می باشند. ارتباطات چند پخشی به طور وسیعی در سیستم بر روی تراشه چندپردازنده ای بکار می روند در این مقاله انواع روش های مسیریابی برای شبکه های بر روی تراشه از نوع چند پخشی ارایه می گردد که علاوه بر نحوه عملکرد ، ویژگی و خصوصیت همراه با مزایا و معایب، هریک از الگوریتم ها در شرایط مختلف ترافیکی شبکه باهم مقایسه می گردند.

کلیدواژه های روش های مسیریابی چند پخشی در شبکه های بر روی تراشه: بررسی و مقایسه در بهم بندی مش دو بعدی:

توابع مسیریابی ، شبکه بر روی تراشه ، مسیریابی چند پخشی ، مسیریابی CP ، MP ، DP و PBSP