هندسه در معماری از دیدگاه حکمت هنر اسلامی

عالم وجود، والاترین تجلی حکمت الهی، خلق شده توسط یگانه مطلق به عنوان یک واقعیت معقول، توسط بناهای معماری مقدس در یک زبان راز آمیز و نمادین منعکس می شود تا نظم، هماهنگی و زیبایی الهی را بیان کند. الگوهای هندسی معین و اعداد وابسته به آنها، با در بر داشتن مفاهیم کیهان شناسی، نقشی نمادین در آفرینش معماری ایفا می کنند . تاکید معماری بر زیبایی است. معماران در طول قرن های متمادی همواره ارزش والایی برای زیبایی قائل بودند و علم هندسه ابزار قدرتمندی در دست معماران است که با استفاده از آن می توانند تناسب های آسمان را اندازه گیری کنند و تعادل، هماهنگی، زیبایی و نظم را روی زمین بیافرینند. معماری زبانی نمادین برای فهم بشر است. چون موضوع معماری در قلمرو روح و حکمت است، هندسه به عنوان وسیله ای که با آن معماران سطوح و احجام را درست می کنند تقدس می یابد. در شکل های مختلف موجود در طبیعت نسبت های معینی را می توان مشاهده کرد. این نسبت های هندسی با اعتقاد بر مقدس بودن موضوع خود و دارای یک زبان نمادین با ویژگی های روحانی دانسته شده اند. از این رو آنها را هندسه مقدس نامیده اند. در جهان سنتی هندسه از سایر علوم چهارگانه ی فیثاغورثی یعنی حساب، موسیقی و نجوم تفکیک ناپذیر بوده است. معماری که با هندسه پیوند نزدیک دارد، خالق اماکن مقدس در طول هزاره ها بوده است و انسان سعی کرده است به وسیله آن نوعی تجلی آسمانی را برای خود فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

الگوهای هندسی ، تناسب ، تعادل ، هندسه مقدس ، معماری نمادین