نمودپذیری مفهوم توسعه پایدار در شهرهای بزرگ و کوچک: نمونه موردی:شهرهای شیراز و یاسوج

گردشگری در مفهوم پایداری، دربرگیرنده پردازش معنایی خاص خود است. زایش این مفهوم در ادبیات گردشگری، حاصل تلاش درجهت دستیابی به پایداری در تمامی زمینه های توسعه است. توسعه پایدار از نظر زیست محیطی، غیر مخرب؛ ازنظر فنی، متناسب؛ از نظراقتصادی، پویا از نظر اجتماعی، قابل پذیرش مردم است. حال اگر توسعه پایدار یکی از اهداف عینی این عصر از صنعت گردشگری است، پس، اندازه گیری عملکرد و اثراتش در مقصدهای گردشگری یک ضرورت است . هدف اصلی که این پژوهش در پی دست یافتن به آن است، میزان و سطح ارتباطی توسعه گردشگری در دو شهر یاسوج و شیراز است که هر دو هدف در قالب فرضیات 1 و 2 مطرح گردیده است. در این راستا، محقق با تهیه پرسشنامه ای محقق ساز نسبت به توزیع ان در دو شهر یاسوج و شیراز مبادرت ورزید. دومین هدف، وزن دهی و نمودپذیری شاخص های توسعه گردشگری با استفاده از مدل توسغه پایدار گردشگری کو در هر دو شهر و میزان تفاوت بین این دو می باشد. سپس داده های به دست آمده توسط نرم افزار تحلیلی ویژه علوم اجتماعی ) SPSS WIN 22 ( و استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و آزمون T مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان دهنده این است که در هر دو فرضیه، شهر شیراز در سطح بالاتری از یاسوج قرار دارد

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه پایدار ، گردشگر