مطالعه ساختار تأسیساتی حمامهای تاریخی ایران با هدف افزودن سامانه تأسیساتی به معماری

معماری از جمله علوم میانرشتهای پیجیده است که در ذات خود با همه علوم و فنون مرتبط است. در ساحت نظر و درحوزه شناخت معماری سعی نظریهپردازان بر آن است که این ارتباطات پیچیده را به اجزایی سادهتر تقسیم و دستهبندینموده تا حصول و وصول به معماری آسانتر شود. یکی از این تلاشها نگرش سامانهای به معماری است که بر اساس آن هر اثر معماری دستاورد همکاری سه سامانه کارکردی، سازهای و کالبدی میباشد. هدف پژوهش حاضر بررسی امکانافزایش سامانه تأسیساتی در نگرش سامانهای به معماری است. این بررسی در قالب فنیترین گونه معماری ایران که هماناحمامهای تاریخی ایران میباشد صورت پذیرفته است. پرسش اساسی این پژوهش به چگونگی ساختار تأسیساتی حمام- های ایران و امکان افزایش سامانه تأسیساتی به معماری مربوط میشود. یه بیان دیگر سؤال اصلی آن است که ساختارتأسیساتی حمامهای ایرانی چگونه است؟ و جایگاه سیستم تأسیساتی در نگرش سامانهای به معماری کدام است؟ روش تحقیق در مقاله حاضر توصیفی تحلیلی است که در تکنیک و ابزار تحقیق، از مطالعات کتابخانهای و بررسی اسناد و - مدارک مکتوب به همراه مطالعات و مشاهدات میدانی بهرهگیری شده است. نتایج مطالعات حاکی از آن است که سامانهتأسیساتی به عنوان یک سامانه اساسی در بررسی آثار گذشته و خلق آثار آینده در ساحت معماری، حائز اهمیت و واجد تعریف است.

کلیدواژه ها:

معماری ، حمام ، تأسیسات ، سامانه