طراحی سقف دهانه وسیع؛ کنکاشی پارامتریک در ریختشناسی سازهای، آسایش حرارتی و روشنایی

این مقاله، با ارائهی یک نمونه موردی، به معرفی و بحث در باب چگونگی استفاده از مدلسازی پارامتریک با هدف دستیابی به طرحی عملکردمحور میپردازد. هدف نهایی طراحی، دستیابی به سقف دهانه وسیعی است که خود بخشی از یک پروژه بزرگتر است.استفاده از منابع تجدیدپذیر موجود در سایت یکی از نقاط تمرکز در طراحی این سقف قلمداد می شود. گرچه در این مقاله تنها بر روشنایی طبیعی روز و کاهش غیرفعال گرمایش تابستانی تمرکز میشود. بدین منظور یک مدل پارامتریک طراحیشده و در 3 مقیاس مختلف مورد بررسی قرار گرفته است: در مقیاس کلان، متغیرهای پارامتریک فرم کلی سقف با در نظر گرفتن تاثیر آن ها در سرمایش و تهویه طبیعی مورد بررسی قرار گرفته اند. مدلسازیپارامتریک در این مقیاس این امکان را به طراح ارائه میکند که حالتهای مختلف سازه و هم چنین پوشش سقف را به طور همزمان و درلحظه بررسی کند. در مقیاس میانی، امکان ایجاد مدولهای بازشو و تاثیر آنها در ایجاد مکش هوای زیر سقف و درنتیجه سرمایش طبیعی غیرفعال موردمطالعه قرار گرفته است. مدلسازی پارامتریک در این مقیاس، گزینههای مختلف ایجاد بازشو با اندازهها و نحوه توزیع متفاوت را مورد بررسی قرار میدهد. در مقیاس خرد، گزینههای مختلف برای پوشش سازه مورد مطالعه و بررسی قرار میگیرند تا در عین حالی که اجازه عبور نور خورشید وروشنایی فضای زیر سقف را میدهند، گرمایش ناشی از آن را نیز کنترل کنند. مدلسازی پارامتریک در اینجا به منظور تعیین چگونگیمدول های خودسایه انداز و تلفیق آن ها با سازه سقف مورد استفاده قرار میگیرد. مزیتهای حاصل از این نوع طراحی و محدودیتهای فعلی موجود بر سر راه توسعه و پیشرفت آن در ادامه مورد بحث قرار خواهند گرفت.