تاملی بر روش نقد معماری سنتی

در معماری امروز ما رویکرد به معماری سنتی با وجود پاسخ گویی به وجوه متعدد نیازهای انسان چندان مورد توجه قرار نگرفته و آنگاه که سعی در الهام و بهره گیری از آن بوده است، تنها به الگوبرداری از نمادهای کهن بدون توجه به خاستگاه و کارکرد واقعی آنها بسنده شدهاست. یکی از دلایل ریشه ای این الگو برداری نادرست، به نقد این معماری باز می گردد. نقد معماری سنتی توسط معمار معاصر بدون توجه عمیق به جایگاه، نقش و جهان بینی انسان سنتی، آغازگر لغزشی ظریف در جریان معماری ایران بود که هر چند در ابتدا نوید موفقیتی نسبی در الهام از معماری سنتی در بناهای دهه 04 و 04 بود، ولی کم کم نشان داد که با نادیده گرفتن روح و باورهای معماری سنتیآنچه که در فرآیند نقد سنت بجای مانده نه جریانی سیال در جهت تقویت معماری و سنت ایرانی، که تابلوی قاب گرفته ای است از آنچهکه از گذشته به میراث رسیده است. در این مقاله با هدف دستیابی به مدل جامع نقد معماری سنتی ابتدا مفاهیمی نظیر سنت و معماری سنتی و نقد تعریف می گردند و سپس با توجه به مدل وین اتو، بخشی از معماری سنتی ایران مورد نقد و بررسی قرار می گیرد. در این فرایند در می یابیم که آنچه که تا به امروز به عنوان نقد معماری سنتی و در زیر اهدافی چون انکشاف و آشکار شدن حقیقت و ماهیتمعماری سنتی صورت گرفته است، چندان جنبه راهبردی نداشته و برای ارزیابی و بازاندیشی دوباره سنت و به کار گرفتن مایه های زنده و بالنده آن در هنر و معماری باید در چارچوبی مشخص تمامی ابعاد یک اثر مورد نقد و بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

هنر سنتی ، معماری سنتی ، نقد ، نقد معماری سنتی