اصول طراحی مراکزهنرهای نمایشی بارویکرد تعاملات اجتماعی

نمایش پدیده ای فراگیر و جهانشمول است و به عنوان یک روش ارتباطی درزندگی بشر مورداستفاده قرار میگرفته است درتعریف هنر نیز میتوان آن را جلوه انسانیت انسان و ابزاری برای بیان احساسات و عواطف خود بیان کرد هنرهای نمایشی بازنمایی حضور و بازی انسانی درصحنه هستی درکل و درعرصه هرفرهنگ اند و به عنوان یک شیوه ارتباطی خاص دردوره های مختلف ابزار مناسبی برای برقراری تعاملات فرهنگی و مناسبات فکری بوده است مجموعه هنرهای نمایشی درهرشهر به عنوان مجموعه ای بامقیاس عملکردی شهری و فرامنطقه ای به عنوان یک عنصرشاخص شهری عمل می کند باتوجه به کمبود چنین فضایی فرهنگی درسطح شهرهای ایران و درراستای دست یافتن به فضایی برای شناخت این هنرها و افزایش مراودات اجتماعی و طراحی و ساخت چنین فضاهایی بسیارمناسب می باشد هدف اصلی این تحقیق خلق فضایی پویا و سرزنده جهت آموزش احیا و پرورش هنرهای نمایشی بارویکردی مناسب جهت بالا بردن تعاملات اجتماعی بوده و درپی شناسایی و معرفی عواملی موثرجهت افزایش حضورهرچه بیشتر افراد درمجموعه می باشد لذا جهت رسیدن به این هدف و پاسخگویی به سوالات مطرح شده بااستفاده ازمطالعه منابع اسنادی و کتابخانه ای میدانی با روش ت حقیق توصیفی - تحلیلی اصول و معیارهایی معرفی گشته تابتوان ازآن درطراحی این گونه مجموعه ها بهره جست

کلیدواژه ها:

مرکزهنرهای نمایشی ، تعاملات اجتماعی ، فضای عمومی شهری ، طراحی معماری