عرفان مولانا چاشنی اشعار شاعربانوی تاجیکی فرزانه خجندی

مولوی شاعر شوریده بلخ سرآمد عارفان درادبیات فارسی است.عرفان مولانا، به گونه ای است که از مادی ترینمباحث، عارفانه ترین موضوعات را بیرون میکشد. این نوع عرفان انسان را به وحدت وجود می رساند. نفس گرم وکلام پرشور مولانا جلال الدین محمد مولوی ، چنان ژرف و گسترده است که با گذشت قرن ها از حیات روحانی اش،برذهن و قلب و روح کسانی که جویای حق و حقیقت هستند و می خواهند به شایستگی های طریقت دست یابند، بسیارپرتاثیربوده است.فرزانه خجندی یکی ازشاعرانعارف مسلک واررودان است ودراین خصوص باید او را از شاگردانراستین مولانا دانست .دراین جستار با روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از روش کتابخانه ای به توصیف و نقد اشعار عرفانی یکی ازبرجسته ترین شاعران نوگرای ورارود پرداختیم و به این نتیجه رسیدیم که فرزانه خجندی با تأثیرپذیری ازکلام ملایروم به زیبایی مضامین متنوع عارفانه را بیان نموده است.شاعربانوی تاجیکی، با خلق ترکیب سازی های بدیع و نوساخته،سخن فارسی را در حوزه عرفان ، به درستی پرورانده است.

کلیدواژه ها:

مضامین عارفانه ، عشق ، وحدت وجود ، مولوی ، فرزانه خجندی