فلسطین در شعر قیصر امین پور و ایلیا ابوماضی

بعد از اشغال فلسطین توسط یهودیان، مسئله فلسطین به عنوان یک مسئله اسلامی در ادبیات معاصر ایران و عرب منعکس شد.شاعران بسیاری اشعارشان را به فلسطین و مسائل و موضوعات مرتبط باآن اختصاص دادند و به طور کل بخشی از ادبپایداری و مقاومت مسئله فلسطین شد. در این مقاله نگاه شاعر ایرانی قیصر امین پور و شاعر لبنانی ایلیا ابوماضی درباره مسئلهفلسطین از منظر شعرشان بررسی تطبیقی شده است، امین پور در اشعارش یک غزل و یک منظومه در مورد اشغال و آواره گیمردم فلسطین سروده است، ایلیا ابوماضی نیز یک قصیده بلند با عنوان «فلسطین» در مورد فلسطین دارد. بررسی منظومه قیصر وقصیده ابوماضی نشان می دهد هر دو شاعر از اشغال فلسطین متأثر شده و آن را مصیبت بزرگ می دانند، با اینکه هر کدام ازملیتی جدا هستند اما در خصوص فلسطین اندیشه مشترک دارند و تنها تفاوت در نوع نگاهشان است، قیصر با زبان نماد وتمثیل حضور یهود و اشغال و آوارهگی مردم فلسطین را بیان کرده و از مردم دعوت میکند که به یاری آنها بشتابند و درواقع بیشتر بر مظلومیت مردم فلسطین تأکید می کند اما ابوماضی فلسطین را به عنوان وطن عربی می ستاید و در مسئله آوارهگی مردم فلسطین روحیه مقاومت دارد. او یهود را تهدید می کند که اگر از فلسطین بیرون نرود باید با مرگ رویاروی شود.این مقاله مطالعه تحلیلی تطبیقی میان اشعار این دو شاعر معاصر و متعهد در ادب پایداری خواهد بود.

کلیدواژه ها:

فلسطین ، قیصر امین پور ، ایلیا ابوماضی ، صیهونیست