طراحی مسکن بر اساس شاخص های آسایش حرارتی مطالعه موردی شهر سمنان

معماری همساز با اقلیم به منظور آسایش و راحتی انسان با جایگزین کردن منابع پاک و طبیعی انرژی محیطی سالم با درجه آسایش بالا را پدید می آورد شناخت روشهای همساز با اقلیم و همساز کردن این روشها با ویژگیهای اقلیمی و نیازهای زندگی مردمان مناطق مختلف از جمله اهداف طراحان ساختمان در دستیابی به اهداف طراحی اقلیمی می باشد بناهای بومی ایران بیشترین سازگاری و همسازی را با شرایط آسایش انسانی دارا می باشند شناخت روشهای اقلیمی و به روز کردن آن می تواند محیطی مطلوب و مناسب را به همراه داشته باشد هدف این تحقیق آن است که متناسب با شاخصهای آسایش انسان راهکارهای معماری را استخراج و آن را به عنوان اصول طراحی اقلیمی شهر سمنان ارائه دهد تحقیق از سمت و سویی کاربردی برخوردار است دستیابی به اطلاعات در این تحقیق مبتنی بر روشهای مطالعات کتابخانه ای و اسنادی صورت پذیرفته و با تجزیه تحلیل و ترکیب اطلاعات و با روش تجربی تحلیلی به ارائه راهکارهای همساز با اقلیم متناسب با سنجش آسایش محیطی بر اساس شاخصهای آسایش ماهانی و اوانز و اولگی و گیوانی و بوده و از روش های آمبرژه و دمارتن در بازه زمانی پانزده ساله پرداخته شده است بر اساس یافته های این تحقیق اقلیم شهر سمنان را باید دارای آب و هوای نسبتا گرم و خشک دانست که در پنج ماه از سال می توان به وسیله کوران هوا و برودت تبخیری شرایط آسایش در گرما را فراهم آورد همچنین میتوان کشیدگی ساختمان در جهت شرق و غرب ساختمانهای به هم فشرده و متراکم استفاده از حیاط مرکزی کاشت درخت و استفاده از آب در حیاط و بافت شهری قرار گیری بخشی از بنا در دل زمین ایجاد جریان هوا در فضاهای داخلی استفاده از پنجره عایق با ابعاد متوسط استفاده از مصالح روشن و با ظرفیت حرارتی زیاد در بام و دیوارها را به عنوان راهکارهای معماری اقلیمی شهر سمنان در نظر گرفت

کلیدواژه ها:

اقلیم ، معماری ، گیونی ، ماهانی ، اوانز ، اولگی ، شهر سمنان