اثربخشی آموزش مهارت های زندگی به بیماران روان با سابقه بستری متعدد

بدون توجه به نظریات علت شناختی درزمینه بیماری های مزمن روانی و به خصوص نظریه آسیب پذیری استرس؛ یکی از نقاط ضعف بیماران مزمن روانی نداشتن مهارت زندگی در شرایط پراسترس زندگی روزمره می باشد. از آنجا که فراگیرزی مهارتهای زندگی هم یکی از روشهای درماانی و هم یکی از نشانه های بهبودی بیماران مزمن روانی می باشد هدف از انجام پژوهش پیش رو آموزش مهارتهای زندگی به بیماران مزمن روانی بود. دااده های به دست آمده از پیش آزمون و پس آمزون نشان دادند که مقایسه سطوح پیش آزمون و پس آزمون به طور معناداری متفاوت از یک دیگر می باشند.

کلیدواژه ها:

مهارتهای زندگی ، بیمار مزمن روانی ، آموزش