بهبود خودتطبیقی برمبنای معماری از طریق پیش بینی منابع

یکی از مهمترین دغدغه های طراحی سیستمهای مدرن این است که چگونه میتوان به بهترین نحو ممکن به منظور بهبود قابلیت سیستمها در واکنش نشان دادن پویا به نقایص تغییر منابع و نیازهای متغیر کاربر از خود تطبیقی استفاده کرد یکی از رویکردهای امیدبخش در این زمینه به کارگیری مدلهای معماری به عنوان مبنایی برای نظار ت تشخیص مشکل و انتخاب نوع تعمیر است سیستمهای رایج تنها زمانی که مشکلی رخ می دهد به آن واکنش نشان میدهند. هدف ما از این مقاله ایناست که نشان دهیم میتوان بااستفاده از رویکردی پیشگیرانه که در آن از پیش بینی ها به منظور تعیین استراتژی های تطبیقی استفاده می شود.

کلیدواژه ها:

خودتطبیقی ، پیش بینی ، رایانش خودمختار ، مطلوبیت