استفاده ازسامانه های اطلاعات جغرافیائی در تهیه نقشه قابلیت اراضی استان مازندران

نقشه پایه اصلاح کاربری اراضی از تلفیق سه نقشه شیب، شکل زمین و حساسیت سنگها به فرسایش تعیین گردید که در کل استان 411 واحد همگن استخراج و اطلاعاتی نظیر، شدت فرسایش خاک، لیتولوژی، عمق خاک، طبقات ارتفاعی، پوشش، درجه حرارت و بارندگی به آن پیوست گردید. از فواید اصلاح کابری اراضی، فراهم آوردن امکان بهره برداری مختلف از عرصه های با قید موقعیت مکانی آنها تصویری از حال و آنچه که باید باشد (قابلیت اراضی) از منطقه است استفاده از داده های ماهواره ای با توجه به ویژگیهایی از جمله دید وسیع و یکپارچه، استفاده از طول موجهای مختلف طیف نور برای ثبت خصوصیات پدیده ها، پوشش تکراری، سرعت انتقال و تنوع اشکال دادهها بمنظور تهیه نقشه های کاربری اراضی در حال حاضر و آنچه که باید باشد و امکان تعیین مساحت انواع کاربری های مختلف و تلفیق نقشه های از جمله کاربردهای Rs,GIS در این تحقیق میباشد. براساس بررسی انجام شده در تعیین قابلیت اراضی که در مقیاس 1/250000 در حوزه آبخیز استان مازندران به مساحت 2/558/364 هکتار به انجام رسیده نتایج ذیل حاصل شد. در این بررسی مشخص شد که در حال حاضرمیزان 38/92 درصد معادل 995715 هکتار جنگل، 35/28 درصد معادل 902590 هکتار مرتع، 4/31 درصد معادل 110265 هکتار زراعت دیم، 17/4 درصد معادل 445550 هکتار زراعت آبی و باغات، 1/71 درصد معادل 43748 هکتار خلیج و 0/18 درصد معادل 4605 هکتار به مرداب اختصاص دارد. نقشه قابلیت اراضی نشان میدهد در یکصدسال اخیر در استان مازندران 500415 هکتار از عرصه های جنگل به مراتع، زراعت دیم، دیم رها شده، باغات تبدیل شده اند.

کلیدواژه ها:

اصلاح کاربری اراضی ، GIS & RS ، حوزه آبخیز استان مازندران ، قابلیت اراضی