توسعه جوامع شهری همگام با پیشگیری وضعی به منظور مقابله با پدیده بزهکاری

امنیت موهبتی است که در سایه آن زندگی جریان می یابد و در نبودش حیات می میرد. در دو دهه اخیر، مسئله ایمنی شهری و ضرورت کاهش ناهنجاری های شهری، دغدغه مهم مدیران و برنامه ریزان بوده است. زیرا امنیت، زمینه ساز و بستر توسعه اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی است و خود نیز از این عناصر تأثیر می پذیرد. افزایش امنیت در شهرها افزودن بر مزایای ظاهری چون تقویت هویت، سرزندگی، کارایی و زیبایی فضا، این مزیت را دارد که مردم در فضای ایمن حضور مؤثرتری دارند و زندگی، فعالیت، سرمایه گذاری و کسب و کار رونق بیشتری می گیرد و در نتیجه از نظر مالی و اقتصادی شاهد رشد افزون تری خواهیم بود. برعکس فضاهای ناامن، دافع مردم و سرمایه گذاران خواهد بود. بخشی از ناامنی شهری حاصل از وقوع بزهکاری است بزه یک رفتار اجتماعی منفی است که همواره مورد توجه علوم مختلفی چون حقوق، جرم شناسی، جامعه شناسی، جغرافیا، روانشناسی و علم رفتارشناسی قرار دارد. نظریه پردازان این رشته ها در کنار بررسی علل و پیامدهای این پدیده، به دنبال یافتن راهکارهایی برای کاهش میزان بزهکاری هستند. پیشگیری، از جمله پیشگیری وضعی از بزهکاری به عنوان یکی از راه های مبارزه با حوادث ناگوار همیشه مورد توجه انسان بوده است و منظور از پیشگیری وضعی از بزهکاری، یعنی مجموعه تدابیر، تصمیمات، برنامه ها و اقداماتی را شامل می شود که قبل از روی دادن بزه انجام می شود تا مانع از وقوع آن گردد. لذا در این گونه پیشگیری با تأکید بر این مسئله که بزه در ظرف مکان و زمان روی می دهد می توان با تمرکز بر مؤلفه زمان و مکان میزان بزهکاری را کاهش داد. در این مقاله با روش علمی- توصیفی سعی شده است به لزوم پیشگیری وضعی به منظور مقابله با پدیده بزهکاری، همگام با توسعه جوامع شهری پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

بزهکار ، پیشگیری وضعی ، جوامع شهری