استفاده از حس گر SCS جهت بهبود طول عمر شبکه حس گر بی سیم

یک شبکه حس گر از صدها و یا هزاران گره کوچک به نام حس گر تشکیل می شود که با هم کار می کند و در ارتباط هستند تا وظیفه یا وظایف خاصی را انجام دهند. شبکه های حس گر بی سیم شامل مجموعه ای از واحدهای متحرک و مستقل از هم با توان مصرفی و پردازش 30 محدود هستند که از طریق فرستنده های رادیویی با یکدیگر در ارتباط بوده و اقدام به جمع آوری اطلاعات می نمایند. مسئله مسیر یابی در این شبکه ها به گونه ای که حداقل انرژی مصرف شود از جمله مسائل مهمی باشد که ارائه راه حل های تقریبی مناسب، موضوع برخی از تحقیقات در این زمینه است. در شبکه های حس گر مسئله انرژی و استفاده بهینه از آن و همچنین مسئله مسیر یابی از مهم ترین و پایه ای ترین مسائل در برخورد با چنین شبکه هایی می باشد و راه حل و روش مناسب، کاملاً بستگی به نوع شبکه و کاربرد آن دارد. در این مقاله با استفاده از حس گر مخصوص 1SCS ، شبکه به گونه ای طراحی می شود که پس از انجام زمان بندی دقیق بین تمامی حسگرهای موجود ارسال و دریافت اطلاعات در زمان های مشخص و از پیش تعیین شده لیبی انجام می شود. بنابراین در زمان هایی که حس گر اطلاعات را ارسال و دریافت نمی کند به حالت خواب رفته و بدین ترتیب انرژی مصرفی آن تا حد زیادی کاهش پیدا می کند. در این صورت به دلیل کاهش مصرف انرژی حس گری که به حالت خواب می رود می توان افزایش طول عمر شبکه را تضمین نمود.

کلیدواژه ها:

حسگر SCS ، شبکه حس گر بی سیم ، کلاسترینگ ، دیتا استوریج ، طول عمر