بررسی مسائل لرزه ای سدهای بتنی وخاکی بر اساس مشاهدات

سد پایه دار Hsinfengkiang زلزله ١٩٦٢ چین )، سد وزنی ) Koyna زلزله ١٩٦٧ هند)، سد قوسی Pacoima زلزله ١٩٧١ و ١٩٩٤ کالیفرنیا سد قوسی Rapel زلزله ١٩٨٥ شیلی) و سد پایه دار سفید رود (زلزله ١٩٩٠ ایران ) بلند ترین سد های بتنی هستند که در معرض تکان خیلی شدید زمین قرار گرفتند و با وجود تحمل خسارات بسیار، هیچکدام از آنها خراب نشدند. تعمیرات اساسی و کار مقاوم سازی روی سدهای Koyna ،Hsinfengkiang و سفید رود انجام شد و همه سدها در حا ل کاربری م یباشند. این سدها مانند بیشتر سدهای موجود با استفاده از معیار لرزه ای یا روشهای تحلیل لرزه ای که امروزه دیگر متداول نیستند، در برابر زلزله طراحی شده اند و همه آنها تکانهایی را تجربه نمودند که خیلی بیشتر از حدی بود که زمان ساخت آنها انتظار میرفت. در طول سه دهه اخیر پیشرفت قابل ملاحظه ای بمنظور درک عملکرد زلزله بر روی سدهای بتنی و خاکی صورت گرفته است. این پیشرفتها اساسا بدلیل توسعه برنامه های کامپیوتری مورد استفاده در تحلیل دینامیکی سدها می باشد. البته پیش بینی رفتار دقیق سدها در طول تکانهای خیلی شدید زمین، بدلیل دشواری مدلسازی رفتار غیر الاستیک سدها، اطلاعات نا کافی درباره تغییر فضایی حرکت زمین و دیگر عوامل غیر ممکن م یباشد.

کلیدواژه ها:

طراحی لرزه ای ، سدهای بتنی ، سدهای خاکی