ساخت و بررسی داربست نانوالیاف کیتوسان/پلی وینیل الکل به منظور سلول درمانی بافت آسیب دیده قلب

ترمیم و بازسازی بافت ها و اندام های بدن انسان با استفاده از زیست مواد، سلول ها و یا عامل های رشد هدف نهایی مهندسان بافت است. یکی از نگرانی های بزرگ در این زمینه ایجاد داربستی مناسب جهت تقلید ساختارها و خواص بافت بومی است. از این جهت الیاف الکتروریسی شده، به دلیل خواص مطلوبشان برای دارورسانی و مهندسی بافت می تواند گزینه مناسبی برای این منظور باشد. در این پژوهش داربست کیتوسان/پلی وینیل الکل با نسبت 1 به 64/2 با موفقیت الکتروریسی شد. میزان اندازه متوسط منافذ و مورفولوژی داربست لیفی با میکروسکوپ الکترونی روبشی مورد بررسی قرار گرفت. اندازه متوسط منافذ 027/2 میکرومتر مربع، با ساختاری یکنواخت و فاقد گره ایجاد شد. زنده مانی و تکثیر برون تنی سلول ها بر روی داربست(به صورت سه بعدی) و درون فلاسک کشت (به صورت دو بعدی) با آزمون MTT به مدت 4 روز مدت بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون MTT سلول های مزانشیمی، نشان-دهنده زنده مانی، چسبندگی، رشد و توزیع مناسب تری بر سطح داربست در مقایسه با فلاسک کشت بود.

کلیدواژه ها:

الکتروریسندگی ، نانولیف ، سلول مزانشیمی