بررسی نیازهای خودبهسازی مدیران مدارس مقاطع مختلف تحصیلی شهرستان فارسان

خودبهسازی شیوه ی جدیدی در توسعه مدیریت است که توسط پیدلر و همکاران (1986) با هدف مشارکت مدیران در جریان توسعه مهارت های مدیریتی طراحی شده است. هدف این پژوهش آن بوده است ،که تعیین گردد آیا نیازهای خودبهسازی مدیران در سطح(1-دانش و اطلاعات اساسی، 2- مهارتهای ویژه، 3- مهارتهای برتر) می باشد؟ و آیا بین میزان نیاز مدیران مدارس به آن مهارتها با توجه به عوامل دموگرافیک تفاوت معنی داری وجود دارد؟برای نیل به هدف تحقیق از پرسشنامه استاندارد اقتباس شده از کار پیدلر و همکاران و با اعتبار 94درصد استفاده شد. روش تحقیق مورد استفاده توصیفی، پیمایشی و جامعه آماری، کلیه مدیران مدارس دولتی ابتدایی، راهنمایی و متوسطه شهرستان فارسان بود، تعداد کل آنها 245نفر بود که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم تعداد درصد، انحراف معیار ، ضریب تغییرات) و در سطح آمار استنباطی از (آزمون های کالموگراف- اسمیرنف، t تک متغیره، تحلیل واریانس چند متغیری و آزمون فریدمن) استفاده شد.یافته های تحقیق نشان داد که مدیران مدارس در زمینه مهارتهای خودبهسازی کمتر از حد متوسط اعلام نیاز کرده اند و بین میزان نیاز مدیران به مهارتهای خودتوسعه ای با توجه به عوامل دموگرافیک (جنسیت، مقطع تحصیلی، ناحیه محل خدمت، سابقه خدمت و رشته تحصیلی) تفاوت معنی دار وجود دارد. در مجموع با رتبه بندی نیازها، سطح «مهارتهای ویژه» از لحاظ نیاز مدیران به آموزش با میانگین رتبه 2.36 در رتبه اول قرار گرفت و نیز در بین مهارتهای یازده گانه، مدیران بیشترین نیاز را در خصوص مهارت«انعطاف پذیری روانی»(غلبه بر احساسات و عواطف خود) داشته اند

کلیدواژه ها:

خود بهسازی ، مهارتهای برتر ، دانش و اطلاعات بنیادی ، مهارتهای ویژه