رویکرد پایداری اجتماعی در تالار مرکزی شهر

اگرچه چند دوره از فعالیت شوراها در کشور می گذرد، لیکن شوراها از فضاهای کارآ، مناسب و شایسته ای برخوردار نیستندکه همین امر مشکلاتی را برای متولیان امور شهری و شهروندان فراهم آورده است. توسعه پایدار مقوله ایست که از نیمه دومقرن بیستم مورد توجه محافل علمی قرار گرفت و امروزه نیز در علوم مختلف از جایگاه ویژه ای برخوردار است و هر روز زاویهای نو از توسعه پایدار شکل میگیرد تا به اهداف این مبحث جهانی جامه عمل بپوشاند. معماری یکی از رشته هایی است کهگرایشی ویژه از توسعه پایدار را که در جهان شناخته شده را به خود مختص نموده است. آن چیزی که امروزه به عنوان معماریپایدار می شناسیم در واقع زیر مجموعه مقوله توسعه پایدار است که پایان هزاره دوم میلادی، در امتداد کنش های فراوان دراندیشه و عمل بدست آمده است و می رود تا در مطلع هزاره سوم راهکارهایی را عرضه نماید. ساختمانهای پایدار ممکن استبعنوان ساختمانهایی تعریف شوند که در تلاش برای حصول کیفیت کامل (شامل جنبه های اقتصادی، اجتماعی و محیطی)باشند. از اینرو طراحی پایدار نوعی دخل و تصرف در محیط است که تلاش می کند تا راه حلهایی را ابداع نماید که با اهدافمحیطی، اجتماعی و اقتصادی، در یک نگاه کل نگر و درهم آمیخته به تعادلی دست یافته باشد که بتواند کیفیت برتری برایزندگی نسل کنونی و میراث مناسبی را جهت آیندگان فراهم سازد. در این تحقیق فضای معماری بعنوان ظرفی برای روابطاجتماعی( جامعه ) است و گروههای مختلف اجتماعی با عقاید و اندیشه های خود و بی آنکه متوجه باشند، به شکل گیریو پایداری آن کمک می کنند .تمرکز بر این مسئله و استخراج فاکتورهای مثبتی که می توانند منجربه شکل گیری معماریدر خور فضای پایدار( به لحاظ اجتماعی فرهنگی )شوند، موضوع اصلی است.

کلیدواژه ها:

فعالیت شوراها ، شهروندان ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، روابط اجتماعی