فناوری هضم بی هوازی برای تولید بیوگاز از زیست توده (کود دامی)

روند صعودی استفاده از منابع فسیلی و محدودیت و تجدیدناپذیری منابع مذکور به همراه آلودگی های زیست محیطی ایجادشده از آن ها و همچنین افزایش گازهای گلخانه ای که یک مشکل جهانی است، منجر به جهت گیری بشر به سمت استفاده از منابع تجدیدپذیر و انرژی پاک گشته است. انرژی خورشیدی، بادی، آبی، زیست توده و انرژی زمین گرمایی از عمده ترین منابع انرژی های پاک می باشند. توده های زیستی یکی از مهمترین منابع تولید انرژی می باشد. در فناوری های نوین، زیست توده به چندین طریق به انرژی تبدیل می شود. سوزاندن زیست توده با استفاده از فناوری های پیرولیز و گازی سازی، استحصال گازهای مراکز دفن پسماند و استفاده از سامانه هاضم بی هوازی از جمله این روش ها هستند. امروزه از میان فناوری های اشاره شده توجه به هاضم بی هوازی در سطح جهانی به سرعت در حال گسترش است. علی رغم وجود پتانسیل خوب برای تولید بیوگاز در ایران، فرایندهای بیهوازی و تولید بیوگاز گسترش زیادی نیافته است. با ساخت و توسعه واحدهای بیوگاز علاوه بر تأمین بخشی از انرژی مورد نیاز کشور، می توان گامی موثر در زمینه بحران عظیم ناشی از تولید زباله و ضایعات و کاهش انتشار آلاینده های زیست محیطی برداشت که دارای اثرات اقتصادی و اجتماعی چشمگیری خواهد بود.

کلیدواژه ها:

انرژی های تجدیدپذیر ، انرژی زیست توده ، هضم بی هوازی ، بیوگاز