بررسی و تحلیل سیستم مدلسازی اطلاعات ساختمان و ارزیابی و اولویت بندی عوامل عدم تحقق آن در شرکتهای پیمانکاری ساختمانی در ایران

روشهای نوین اجرای پروژههای ساخت جهت افزایش کیفیت، کاهش زمان و در نتیجه کاهش هزینه همواره مد نظر مهندسین ساخت و ذینفعان در پروژه بوده است. یکی از این روشها و فناوریهای نوین مدلسازی اطلاعات ساختمان (BIM) می باشد. هدف این تحقیق، بررسی و تحلیل روش مدلسازی اطلاعات ساختمان ( BIM ) و اولویت بندی عوامل مؤثر بر ایجاد چالش در استقرار این سیستم در کشور میباشد. بدین منظور، ضمن تعیین عوامل شکست در پیاده سازی سیستم مدلسازی اطلاعات ساختمان طبق نظر متخصصین و خبرگان و از طریق پرسشنامه، وزن و اهمیت این عوامل با استفاده از مدل فرایند تحلیل شبکه ای (ANP) تعیین و عوامل مورد نظر اولویت بندی گردید. نتایج بهدست آمده با توجه به نظرات خبرگان و طبق مقایسه دودویی معیارهای اصلی مورد مطالعه نشان داد که بیشترین عواملی که موجب عدم تحقق BIM در ایران می شود به ترتیب شامل مشکلات فنی، مالی، منابع انسانی و زمان می باشد. سایر نتایج نشان داد که چهار زیر معیار پراکندگی اطلاعات و نبود سیستم یکپارچه با وزن 0/2277، فضای پیچیده برنامه ها با وزن 0/1634، بالا بودن هزینه طراحی با نرم افزار BIM با وزن 0/1578 و نیاز به نیروهای مختلف مقیم دفتری برای پروژه با وزن 0/1352 به ترتیب بیشترین اهمیت و در نتیجه بیشترین تأثیر را در اولویت بندی عوامل عدم تحقق BIM را داشته اند. با شناسایی علل مؤثر در بروز چالش های عدم تحقق BIM می توان تدابیر پیشگیرانه برای جلوگیری از شکست اینگونه پروژهها و قرار دادن آنها در مسیر موفقیت را فراهم نمود. با توجه به عواملی کهمانع تحقق BIM در ایران بوده است، میتوان اظهار داشت مدلسازی اطلاعات ساختمان در ایران نیاز به حمایت مدیران ارشد از اجرای آن دارد که این امر نیز خود به دلایلی که ذکر شد وابسته است. چرا که با برطرف نمودن موانع پیش روی آن، به منظور مدیریت بهینه منابع و زمان و ...، چه بسا مدیران راغب به استفاده از آن شوند.

کلیدواژه ها:

ساخت و ساز ، سازمان های پروژه محور ، اولویت بندی عوامل شکست پروژه ، ANP ، BIM