نقش ابزاری کالبد محیط های آموزشی در ارتقا خلاقیت کودکان

کودکان در نقش زیربنا و امید فردای جامعه، اشخاصی هستند که مقدر است هویت، فرهنگ و آینده ی جامعه ی مان را به آنان بسپاریم. پیشبرد این هدف عالی در گروه شکل گیری افکار و شخصیت کودکان است. در این میان برای رسیدن به نتایج مطلوب می بایست کودکان را از آموزش های خلاقانه بهره مند سازیم. رشد قوه یخلاقیت از الگوبرداری آغاز می شود ولی با توجه به ضعف قوه ی عقلانی و شناختی کودکان این پدیده در بستر تعاملات و رفتارهای اجتماعی آنان با دیگران رخ می دهد و این تعاملات در غالب فعالیت ها در محیط شکل می گیرد. بنابراین محیط باید پتانسیل ایجاد فرصت، تحریک و تشویق کودک و در پی آن هدایتی مثبت را روی رفتار وی داشته باشد. هدف این تحقیق رسیدن به راه کارهایی برای افزایش خلاقیت کودکان به هنگام آموزش می باشد. بدین ترتیب مادر آغاز به طور خلاصه به توصیف کودکان، تعریف خلاقیت و زمینه های بروز آن اشاره خواهیم داشت و درادامه به نقش محیط در تحریک و بروز خلاقیت در کودکان خواهیم پرداخت و در این راستا به دو گونه معیار برای طراحی در حوزه ی کالبدی می رسیم و در آخر بر اساس معیارهای ذکر شده راه کارهایی را در حوزه ی طراحی محیط های آموزشی در غالب جداول ارائه کرده ایم. در این تحقیق، از روش توصیفی و تحلیلی استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

کودک ، خلاقیت ، محیط