تعلیم وتربیت اسلامی ایرانی در ادبیات فارسی مورد سعدی(رحمه الله)

هدف ما از این نوشته آن است که تعلیم و تربیت را در ادبیات فارسی از نگاه سعدی که دارای ماهیت، ادبی توصیفی بوده و به اعتبار موضوع ادبی تربیتی است با استفاده از روش جمع آوری اطلاعات کتابخانهای و از طریق -مطالعه متون، و منابع مختلف، بصورت نوشتاری با مراجعه به منابع دست اول ودوم، بررسی؛ تا باروشن شدن وضع اخلاقی تربیتی فرزندان ایران، به چگونگی تربیت ایرانیان در ادب وکلام در طول تاریخ بهتر و عمیقتر آشنا شده و از - آن برای تربیت صحیح برای نسلهای نو استفاده کنیم. سعدی شیرین سخن به برکت معلومات و مطالعات و تجربیات و عبادات و هوش و استعداد وافر و طبع روان واخلاص و دلسوزی و احساس مسئولیت در قبال نوع بشر و خدای خود و مهمتر از همه به مدد عنایت الهی و توسل به خدا توانسته است بنیانگذار مکتبی غنی و قوی در عالم تعلیم و تربیت گردد، تعالیم این مکتب قرنها رونق بخشمحافل و مجالس تربیتی و ادبی در نقاط مختلف عالم اسلام مخصوصاً مناطق فارسی زبان بوده است، بزرگان جامعه، در کودکی و در مکتب خانهها کلمات شیرین و جملات حکمت آمیز او را حفظ کرده و در بزرگی به کار بستهاند و همین امر سبب موفقیت آنها در زندگی دنیوی و رستگاری ایشان در حیات اخروی گردیده است، در این نوشتار ابتدا به بررسی تأثیر محیط و توارث و سپس به مقایسهی نقش آنها در تعلیم و تربیت میپردازیم و در ادامه نقش اختلاف فردی و تفاوت استعداد و نیز تجربه در تعلیم و تربیت را مورد ارزیابی قرار میدهیم و در پایان تأثیر زمان در یادگیری را بیان کرده که به سه دورهی کودکی نوجوانی و جوانی تقسیم شده و هر دوره، یادگیری و تجربهی ویژهی خود را میطلبد.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، محیط ، توارث ، یادگیری ، سعدی