بررسی رابطه بین عمل به باور های دینی با میزان سازگاری اجتماعی

هدف پژوهش حاضر تبیین مقام دین و عمل به آموزه های دینی جهت سازش با تمامی کم و کاستی های جامعه می باشد . دین به نوبت خود بزرگترین تاثیر را در شکل گیری اجتماع دارد از آنجا که دین در همه جوامع وجود داشته است پس نمی توانیم تاثیر آن رادر زندگی افراد و حل تعارض های خود با یکدیگر کتمان کنیم حال دین در هر دو مقام لازم و ضروری است، هم برای سازگار ساختنمحیط اجتماعی با زندگانی فرد، یعنی ایجاد عدالت اجتماعی و سازمان متوافق با مصالح عموم، و هم در ایجاد توافق و انطباق در روحیه فرد با مصالح عالیه اجتماع. توافقی که می گوییم بایست در روحیه فرد نسبت به مصالح اجتماع باشد همان است که از آن به گذشت و اغماض و حتی ایثار و فداکاری و نیکوکاری تعبیر می کنیم. اگر در تاریخ بشریت فداکاری دیده می شود و یا نیکوکاری وخدمت به خلق دیده می شود و یا شجاعت و شهامت در برابر زور و استبداد دیده می شود و یا یک سر مو تجاوز نکردن از حدود و مدار خود به حدود و مدار دیگران دیده می شود ، همه اینها در پرتو دین و توجه به خدای یگانه بینای شنوای علیم حکیم بوده است.

کلیدواژه ها:

باور های دینی ، دین ، سازگاری ، سازگاری اجتماعی