اثر بخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر افزایش خودکارآمدی دختران دبیرستانی در شهر تهران

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی برافزایش میزان خودکارآمدی در دانش آموزان دختر می باشد. جامعه آماری این پژوهش، کلیه دانش آموزان دختر سال دوم دبیرستان های منطقه 91 آموزش و پرورش شهر تهران و روش انجام این پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است . برای سنجش میزان خودکارآمدی از پرسشنامه خودکار آمدی شرر ، که توسط شرر و همکاران) 9191 ( ساخته شده است، استفاده شد. جامعه در این پژوهش عبارت است ازدانش آموزان دختر تهرانی که با توجه به مجوز آموزش و پرورش از بین دبیرستانی های منطقه 91 ، دبیرستان دخترانه جمهوری اسلامی به صورت تصادفی انتخاب شدوسپس 03 نفر از افرادی را که پایین ترین نمره را در مقیاس گرفته بودند، انتخاب شدند که به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند.پس از 93 جلسه آموزش مهارتهای ارتباطی در هر دو گروه پس آزمون انجام شد، سپس با استفاده از آزمون آماری T استودنت برای گروه های مستقل، فرضیه پژوهش مورد آزمون قرار گرفت و یافته ها نشان داد که بکارگیری آموزش مهارتهای ارتباطی برافزایش میزان خودکارآمدی دانش آموزان موثر است.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، مهارتهای ارتباطی ، دانش آموزان دبیرستانی